Het Hemelrijk is een ieniemienie Hoog Catharijne in Arnhem maar verwoordt eerder de tegenovergelegen pas geopende kunstcollectie De.Groen: een voormalige bank en dansacademie die nu vier fantastische verdiepingen beeldende kunst herbergt, inclusief café en bar, maar wel Almighty modest aldus de verzamelaars/kunstenaars/eigenaren/mensen met het hart op de juiste plaats, Marjolein De Groen en Peter Jordaan. Berndnaut Smilde verzorgt show.01 in het gebouw. Hij kon het niet laten om ook onder het glazen dak van De.Groen een wolk te construeren.

hoe?

Dat vergeet ik iedere keer weer zodra het uitgelegd is en liever wil ik het niet weten om de feiten de magie niet te laten overtroeven. De wolk bestaat slechts luttele secondes, de foto maakt haar onsterfelijk. Gevangen in prachtarchitectuur uit begin 1900 verovert de goddelijke wolk je binnenwereld en roept beelden op van een stier in een landschap van Paulus Potter, een vader die voorbij zweeft, een droombeeld dat wordt toegezonden, Traumbild senden schrijft Berndnaut Smilde met neonletters in de ruimte (inderdaad een anagram).

magie

Ook als hij de wolken projecteert komt de magie bovendrijven, het snorren van de beamers, de wijze waarop hij de projectie begrenst met een strip die onderdeel van de architectuur lijkt, zijn details maar verraden de meester. Een ander fenomeen is de regenboog die hij in landschappen en op gebouwen construeert door het licht te breken. De foto’s in de tentoonstelling brengen de impact van het werk bij mij niet helemaal over maar in het atrium van De.Groen strijkt een spectrum gedurende de dag over vloer en wanden en is even bescheiden als betoverend.

nutteloze arbeid

De collectie op de twee bovenverdiepingen is alleen op afspraak te bekijken. Met een groepje van tien kun je worden rondgeleid door Peter of Marjolein. Ik tref Peter. Hij knoopt zijn blouse nog even dichter op advies van Marjolein en vertelt over een in scene gezet ontregelend atelierbezoek bij Jaap Kronenman, hij looft de noodzaak van het werk van René Roeten en haalt zijn stokpaardje, de nutteloze arbeid, van stal bij het werk van Oscar Lourens (want wie maakt nu een fikse verzameling metalen maatbekers exact na in grijsboard). Ieder werk ontsluit Peter vanuit de blik van een kunstenaar én die van een verzamelaar, hij praat van binnenuit en van buitenaf, dat maakt de rondleiding tot een stevige aanbeveling voor de to-do-lijst.

puur kijken

Menig werk had ik bij De.Groen thuis al eens gezien, toen nog hangend boven deur, fornuis, tv en ook boven de bank. Plezierig nonchalant. Maar de zorgvuldig vormgegeven, slim verlichte, overwegend witte ruimte aan de Weverstraat focust de aandacht op het kunstwerk, het is puur kijken naar de eigenzinnig gebrande houten paneeltjes die de onstuitbare werklust ademen van Albert Goederond, de poëzie van het takkenpistool met pofmouwtje van Jacqueline Overberg en het onnavolgbaar experiment van het glanzend witte werk van Hans Walraven. Als het hemelrijk er zo uitziet dan teken ik ervoor.